De leugen van individualiteit

Eigenlijk betekent individu ondeelbaar (in-dividu)

En als je daar over nadenkt is dat ook 100% waar.

• De lucht die je inademt is immers al vele malen eerder door anderen ingeademd.
• De kans dat het water dat je drinkt ooit een dinosaurusplasje was is bijna 100%, onverlet waar dat water sindsdien allemaal al onderdeel van heeft uitgemaakt.
• Je hele lichaam vernieuwt zichzelf zo ongeveer elke 7 jaar. Je bent dus eigenlijk niet meer degene die je in 2012 was.

De bouwstenen die we daarvoor gebruiken hebben al ontelbare keren deel uit gemaakt van een ander organisme. En zullen na jou talloze andere organismes zijn.

Al wat leeft is dus eigenlijk samen één : ondeelbaar

Voor onze menselijke samenleving geldt precies hetzelfde.

Het ontkennen dat echt iedereen deel uitmaakt van jouzelf en jouw wereld is erg onlogisch. Die persoon met een ander geloof, een andere herkomst of huidskleur, de mens met een beperking of die veel jonger of ouder is dan jij… ze maken immers allemaal integraal onderdeel uit van jouzelf.

Dat we elkaar nodig hebben is inmiddels gelukkig wel erkend. Dat we elkaar zonder uitzondering nodig hebben kan nog wel een zetje gebruiken. Soms houden we iets teveel vast aan de gedachte dat we slechts een select groepje mensen nodig hebben om te kunnen “zijn”.

Of je het nu inclusiviteit noemt, of het een andere hippe naam geeft: feit blijft dat, om te overleven, om samen te kunnen groeien én om een beter mens te zijn we elkaar allemaal nodig hebben, zonder uitzondering.

Want jij bent al een stukje ik, en ik ben al voor het allergrootste deel jullie.

Ik wens je een compleet 2020

Ronald